Ένα θεατρικό πρόγραμμα του 1976 που βρήκαμε ανάμεσα στη στοίβα παλαιών θεατρικών προγραμμάτων - Τι θα δήλωναν τα παιδιά του Ελεύθερου Θέατρου στον Αχιλλέα Μαμάκη αν τα ρωτούσε: «Τι μας ετοιμάζετε φέτος το καλοκαίρι;»
Στη δεκαετία του ’70 το Ελεύθερο Θέατρο έφερε το νέο στην ελληνική σκηνή. Ανάμεσα στους βασικότερους συντελεστές του ήταν η Άννα Παναγιωτοπούλου, συνδημιουργός αργότερα της Ελεύθερης Σκηνής. Το Ελεύθερο Θέατρο πριν περάσει σε μια νέας μορφής επιθεώρηση, ανέβασε στο θεατρικό σανίδι σπουδαία έργα σε σπουδαίες παραστάσεις, πάντα με συνολική εργασία στην παρουσίαση, στη συγγραφή (όποτε χρειαζόταν) και στη σκηνοθεσία.
Από τον όγκο των παλιών θεατρικών προγραμμάτων που βρίσκονται στα ράφια και στα κάτω ντουλάπια τής βιβλιοθήκης μας, ανασύραμε αυτό από το καλοκαίρι του 1976 για «Το τραμ το τελευταίο». Παράσταση που έγραψε ιστορία στο Άλσος Παγκρατίου, ιστορική βάση του Ελεύθερου Θέατρου που, ουσιαστικά, καθιερώθηκε ως τέτοια το 1973 με την πρώτη επιθεώρηση του ανανεωτικού σχήματος, το «Και συ χτενίζεσαι». Ήταν ένα πρωτοποριακό επιθεωρησιακό είδος που απετέλεσε εφιαλτικό στόχο για τη Χούντα και τη λογοκρισία της. Οι παραστάσεις γίνονταν υπό την… διακριτικά αδιάκριτη παρουσία αστυνομικών, τους οποίους ουσιαστικά αγνοούσαν τα παιδιά του Ελευθέρου Θεάτρου καθώς περνούσαν τα δικά τους, παραμερίζοντας το λογοκριμένο κείμενο.
Τι θα έλεγαν στον Αχιλλέα Μαμάκη...
Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, του 1976 για «Το τραμ το τελευταίο», διαβάζουμε: «Κάθε φορά που καταπιανόμαστε για ν’ ανεβάσουμε καινούργια δουλειά έχουμε ένα πρόβλημα: το κλίμα του που μέσα του θα κινηθεί η παράστασή μας, από πού θα δανειστούμε τις εικόνες μας, ποιες μνήμες θα αφυπνιστούν. Έτσι στις κουβέντες μας παίζουμε τον Μαυρέα, τον Αυλωνίτη, τον Λειβαδίτη ή τη Ρένα Ντορ. Η Λαμπέτη αλλά κι η Μάρθα Βούρτση πηγαινοέρχονται από στόμα σε στόμα. Μας ξεσηκώνει η Μάγια Μελάγια κι’ όταν ο Καζαντζίδης ανοίγει το στόμα του, εμείς σωπαίνουμε. Αυτά θα λέγαμε αν ο Αχιλλέας Μαμάκης μας ρωτούσε κάποια Κυριακή μεσημέρι: "Και τι μας ετοιμάζετε φέτος το καλοκαίρι;"».
(Ο Αχιλλέας Μαμάκης είναι ο θεμελιωτής του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ, πρώτα στις εφημερίδες και ύστερα στο ραδιόφωνο του τότε Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, ΕΙΡ, με την κυριακάτικη εκπομπή «Το θέατρο στο μικρόφωνο»)Ο θάνατος της Άννας Παναγιωτοπούλου μας γυρίζει πίσω, σε εκείνα τα δημιουργικά χρόνια, που ο θεατρικός λόγος και το πολιτικό χιούμορ πήραν νέα μορφή, από νέους ανθρώπους. Θα τη θυμόμαστε, θα τους θυμόμαστε, πάντα νέους, δημιουργικούς, πολύτιμους για τον πολιτισμό μας που δοκιμάζεται.
Δ.Β.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
Η απογοήτευση της Άννας για την τηλεόραση, την πολιτική, τη ζωή, τον Τσίπρα... (Μια, όχι πολύ παλιά, συνέντευξη της Παναγιωτοπούλου)
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.